مقایسه رشد، بازگشت عناصر تغذیه ای و خواص خاک در جنگلکاری های توسکای ییلاقی، صنوبر دلتوئیدس و دارتالاب

در این تحقیق از چهار پارامتر رویش، فرآیند تغذیه، روند بازگشت عناصر و تحول خاک برای ارزیابی توده های خالص جنگلکاری شده (17 ساله) توسکای ییلاقی، صنوبر دلتوئیدس و دارتالاب در یک دشت آبرفتی آمل (تشبندان) استفاده شد. در هر توده مبادرت به انتخاب شش قطعه نمونه (تکرار) 20 × 20 متر به روش تصادفی- سیستماتیک با ابعاد شبکه 100 × 100 متر شد و پارامتر های زنده مانی، رویش قطری، رویش ارتفاعی، رویش حجمی، رویش سطح مقطع درختان محاسبه گردید. برای بررسی زادآوری طبیعی در سطح پلات تمامی عناصر رویشی در سه طبقه ارتفاعی کمتر از 30 سانتی متری، 130-30 سانتی متر و بیشتر از 130 سانتی متر شمارش شد. برای بررسی میزان تغذیه هر توده در هر قطعه نمونه در مرداد ماه برگ های سبز درخت از یک سوم پایینی تاج برداشت شد. برای بررسی بازگشت عناصر غذایی, در آبان ماه از برگ های پیر جمع شده درون تله های چوبی مستقر نمونه برداری صورت گرفت. نتایج آنالیز ها نشان داد که صنوبر دلتوئیدس از بیشترین رشد حجمی و توده توسکای ییلاقی از بیشترین فراوانی زادآوری برخوردار بودند. توده توسکای ییلاقی نسبت به سایر توده های خالص و طبیعی از بازگشت عناصر غذایی و خواص خاک بهتری برخوردار بود. نتایج حاصل از تجزیه مولفه های اصلی (pca) نیز فاکتورهای کلیدی در تفکیک هر توده را نسبت به سایر توده ها در جذب و بازگشت و خواص خاک را مشخص ساخت. در مجموع می توان اظهار داشت که توسکای ییلاقی به عنوان یک گونه سریع الرشد، علاوه بر تولید حجم چوبی مناسب، قادر خواهد بود زمینه استمرار تولید را فراهم آورد و مراحل توالی را در چنین رویشگاه هایی (زهکشی ناقص) تسریع بخشد.